Soms liggen de mooiste taferelen verscholen op plaatsen waar je gemakkelijk voorbij loopt, maar waarvoor je eigenlijk oog zou moeten hebben. Geduld soms ook….Herfst vind ik een bijzonder jaargetijde en een wandeling waar dan ook biedt verrassende foto’s.
Tekst, foto’s en film Charles Duijff
Vergroot de foto’s door er op te klikken Heemstede, Groenendaalse bos
Kennemerland biedt talloze plaatsen van betoverende schoonheid. Ik neem geen blad voor de mond, dat laat ik vandaag aan de zon over. Onze levensbron heeft en geeft een zonnig humeur vandaag, is het met volkomen me eens, zorgt voor een warm gevoel en straalt helemaal…. Zelfs verdorde bladeren doen ons volop genieten…..
De natuur geeft me het gevoel van vrijheid. Ik ben heerlijk op dreef met de camera en dat vertaalt zich in ‘de Vrijheidsdreef’ te Heemstede. De bermen gemaaid onder protest van bijtjes en vlinders. Toch vlinders in mijn buik wanneer ik om me heen kijk….
Ik besluit een stukje het Groenendaalse bos in te lopen. De aan de Vrijheidsdreef grenzende waterpartij nodigt me van harte daartoe uit…..en wat blijkt….ik ben niet in mijn eend(t)je. Sowieso niet want meer wandelaars met hun hondjes kennen deze spot….
Op donderdag 27 september 2018 is de temperatuur van het water nog aangenaam: voor mens en dier! Schotse Hooglanders…eenmaal te water heb je er geen ‘omkijken’ naar….Zelf had hij ook geen zin om om te kijken….Hij heeft slechts de toekomst voor ogen…
De Heemsteedse hondenpopulatie maakt gebruik van een uurtje ‘vrij zwemmen’ 
Anderen blijven op het droge en zoeken naar eikeltjes. Als hond wil je toch ook weleens het ‘eekhoorntjesgevoel’ beleven…. Ik Knabbel en ik Babbel…..
‘Wie zal mij eens bezoeken? Juist…geen hond!’
In de Van Merlenvaart evenwijdig aan de Vrijheidsdreef zwemt zwaan Tom Jones voorbij…..it’s good to touch the geen green grass of home….
Tijdens mijn bezoek aan Engeland trof ik zijn familie op vakantie…..Even een zijspoortje dus…
Verder met het herfstgevoel. Ik wil het nog niet kwijtraken. Geen probleem….Het bos vertelt alleen maar over de herfst. Vroege paddenstoeltjes. De Amanita Muscaria kom ik nog niet tegen. De Vliegenzwam met andere woorden. Maar omdat u daar ook zo naar uitziet heb ik vast haar statieportret uit 2017 voor u afgebeeld. Haar nakomelingen in 2018 zullen er niet veel anders uitzien….
Kleinere zwammetjes treft ik al volop in Groenendaal. Ook hier tref ik een ‘zonnenstraaltje’ 
Kijk even mee omhoog….De boomkruinen….. Hemels toch?
