Het Verhaal van de Dag neemt je vandaag 30 jaar mee terug in de tijd, naar 16 maart 1991, toen de Belgische zanger Raymond van het Groenewoud op de 1e plaats van de Nederlandse Top-40 kwam met de gospelhit ‘Liefde voor muziek’. Drie weken lang voerde hij de lijst aan met zijn op James Brown geïnspireerde nummer.
(tekst: Wim Meijer)
Nu, 3 decennia later, heeft hij nog niets van die liefde ingeleverd. Vorig jaar werd hij 70 jaar, een feestje dat gepaard ging, of liever gezegd ‘gáát’ met een concertreeks ‘RAYMOND 70’ waarmee hij langs een tiental grote zalen in België wil trekken. Daarnaast geeft hij in het kader van ‘RAYMOND 70’ één exclusief concert in Nederland in de grote zaal van Paradiso. Vanwege corona is dit alles echter uitgesteld, voorlopig tot eind 2021.
Nico Gomez
Voor onze zuiderburen is Raymond van het Groenewoud een icoon van hùn vaderlandse muziek. En ook vanuit Nederland zijn we geneigd zo naar hem te kijken. Toch is al ruim 50 jaar actieve artiest van Amsterdamse komaf. Zijn beide ouders kwamen uit onze hoofdstad.
In 1947 besloot vader Josef van het Groenewoud om te verhuizen naar Brussel, om zo te ontkomen aan de Nederlandse dienstplicht, die tot gevolg gehad zou hebben dat hij deel had moeten nemen aan de politionele acties in Nederlands-Indië, het huidige Indonesië.
Eenmaal in België verwierf hij als gitarist en orkestleider bekendheid met veel latin getinte orkestwerken onder de artiestennaam Nico Gomez. Daarnaast was hij ook arrangeur voor onder andere Salvador Adamo en Will Tura.
Cha cha cha
Met een vader als Josef leek het muzikale bedje voor Raymond gespreid. De eerste singles kwamen dan ook tot stand dankzij zijn vader die hem als verjaardagscadeautje enkele singles liet opnemen. Toch nam Raymond snel afstand van het beschermde wereldje van de balmuziek en profileerde zich vanaf 1973, toen zijn eerste album ‘Je moest eens weten hoe gelukkig ik was’ uitkwam, als een bijzondere troubadour die op een bijna romantische manier en met een sterk gevoel voor humor de wereld rondom hem observeerde en muzikaal tentoonstelde.
Zijn hit ‘cha-cha-cha’ uit 1981 is een typisch voorbeeld van hoe hij enerzijds een ‘wereldje’ karikaturaal neerzette terwijl hij gelijktijdig daarmee een ode bracht aan zijn vader en diens muziek.
Schandalig content
Van 1973 tot nu heeft Raymond van het Groenewoud niet stilgezeten. In totaal maakte hij 30 albums en 52 singles. Ruim zes jaar geleden zette hij in het kader van zijn 65e verjaardag onderstaand nummer op de plaat, en ook, op zijn 70e toont hij zich nog altijd ‘Schandalig content’.
Raymonds tevredenheid is blijkbaar aan ons Hollanders onopgemerkt voorbijgegaan, want ik heb het nummer nergens in onze hitlijsten zien prijken. Alleen zal Raymond van het Groenewoud daar nauwelijks mee zitten. In recente interviews gaf hij al aan het nu allemaal wat rustiger aan te doen en alleen nog maar muziek te maken voor zijn plezier. En dat plezier, maakt hij een en temeer waar met zijn laatste album SPEEL dat vorig jaar uitkwam in het kader van zijn 70e verjaardag. Eerder in dit verhaal hoorden we van dit album al het nummer ‘Gewoon in Amsterdam’. Maar er staan meer pareltjes op, zoals de les aan een ieder van ons die ouder wordt ‘Maak me niet bitter, maak me niet bot’
Als alle coronaperikelen het toelaten kunnen we vanaf december weer live genieten van ‘onze’ Amsterams-Belgische troetelbeer Raymond van het Groenewoud die dan met zijn concertreeks door Belgie trekt en ook Paradiso aandoet. En mocht de situatie dan nog zo zijn dat er slechts een handjevol mensen bij concerten wordt toegelaten, weet dan één ding: ook voor klein publiek toont hij een ongeremde ‘Liefde voor Muziek’ zoals onderstaande ‘coronaversie’ aantoont.
