Peret onverslijtbaar

Foto: Wikipedia

Vandaag 50 jaar geleden, op 14 augustus 1971, bereikte de Spaanse zanger Peret de eerste plaats van de Nederlandse Top 40 met het nummer Borriquito. Acht weken achtereen was hij niet meer van die koppositie af te branden. Nederland was compleet veroverd door het Spaanse ezeltje van ‘El ventilador’.

(tekst: Wim Meijer)

Debuut op 12-jarige leeftijd
Na het gigantische succes van Borriquito werd het in ons land alweer snel stil rond de zanger, die in eigen land al een hele lijst met muzikale wapenfeiten op zijn naam had staan. Al vanaf 1947 wist Spanje van het bestaan van Pedro Pubill Calaf, zoals de echte naam van Peret luidt. Toen maakte hij op 12-jarige leeftijd zijn debuut op een kinderfestival als zijnde één van het duo Los Hermanos Montenegro.

De Ventilator
Daarna zou het toch nog 13 jaar duren voordat hij in 1960 doorbrak bij het grote publiek. Misschien gebeurde dit niet eens zozeer door zijn bijzondere stem of muziek, maar vooral door zijn bijzondere performance met zijn gitaar. Behalve het bespelen van de snaren gebruikte hij de voor en de achterkant van de klankkast om ritmisch op mee te trommelen, zwaaide hij de hals van de gitaar van links naar rechts en liet hij zijn de gitaar herhaaldelijk om zijn as draaien. Aan die actie hield hij de bijnaam ‘El Ventilador’ (de ventilator) over.

Borriquito
In 1971 kwam dan die ene onuitwisbare hit ‘Borriquito’. Maar ondanks het gigantische succes zou er buiten Spanje geen opvolger komen. Voor de niet-Spaanse Europeanen maakte Peret daardoor de indruk een eendagsvlieg te zijn. Maar niets is minder waar, want binnen Spanje bleef Peret ‘wereldberoemd’ en scoorde de ene hit na de andere. In 1974 probeerde Peret toch nog een keer om de europese ‘handjes op elkaar te krijgen’ door deel te nemen aan het Eurovisie Songfestival waar hij op de negende plaats eindigde met Canta y sé feliz.

Olympische slotceremonie
Vooral na 1982 werd het, ook in Spanje, stil rond ‘De koning van de Rumba’, zoals Peret in eigen land werd, en nog steeds wordt genoemd. Nadat hij in dat jaar toetrad tot de Evangelische Kerk Philadelphia duurde het tot 1991 voordat hij weer een nieuw album opnam. En in 1992 was hij weer helemaal terug in de schijnwerpers toen hij het hoogtepunt vormde bij de slotceremonie van de Olympische Spelen in Barcelona.

El Muerto Vivo
Sinds 1992 liet Peret nog regelmatig van zich horen. En ook op bijna 75-jarige leeftijd hadden zijn stem, zijn gitaarspel en zijn temperament nog niets aan kwaliteit ingeboet. Een bewijs daarvan is het nummer El Muerto Vivo, dat  Peret in 1966 voor het eerst opnam, en wat hij in 2009 opnieuw op de plaat zette met Marina de Ojos de Brujo, een Spaanse groep die zich heeft gespecialiseerd in muziek waarin flamenco- en hiphop geraffineerd met elkaar worden vermengd. Het was een bewijs van de tijdloosheid van Peret, die ik met dit nummer met alle liefde een nieuwe Europese hit had gegund. Het mocht niet zo zijn. Helaas, want was Borriquito nog een ‘maniertje’ om de top te bereiken, El Muerto Vivo was en is pure Spaanse muziekbeleving die een Peret laat zien zoals we hem in Nederland niet kenden, en ook niet meer zullen lèren kennen. Op 27 augustus 2014 overleed de ‘Koning van de Rumba’ aan longkanker.

Cookieinstellingen