Vandaag 90 jaar geleden, op 5 januari 1933, werd de bouw gestart van wat toen de langste brug ter wereld zou worden, de Golden Gate Bridge bij San Francisco. Nadat jarenlang experts ervan overtuigd waren geweest dat de sterke stromingen in de baai en de grote diepte (102 meter) het onmogelijk maakte om daar een brug te realiseren, bewees ingenieur Joseph B.Strauss het tegendeel.
(tekst: Wim Meijer)
Brug van Strauss
Tot 1937 was een oversteek van het Schiereiland van San Francisco naar Marin County ten noorden van de metropool San Francisco een tijdrovende aangelegenheid. De enige manier was met de veerboot, die er ongeveer 20 minuten over deed. Met het toenemende verkeer schreeuwde dat om een oplossing. Die kwam toen de Amerikaanse ingenieur Joseph B.Strauss in 1916 een ontwerp maakte voor een brug die bestand zou zijn tegen de krachten der natuur, zoals wind en aardbevingen. Tegen één kracht was dit ontwerp echter niet bestand: de kracht van de mening van de bevolking van San Francisco, die zich niet kon verenigen met het uiterlijk van de brug. Een tweede ontwerp van Strauss, dit keer samen met architect Irving Morrow, kreeg in 1930 wel de waardering van het volk.
Financiering
De enige hobbel die toen nog moest worden genomen was de financiering. De kosten van de brug waren geraamd op 35 miljoen dollar. Door de beurskrach van 1929 kon de regering de bouw echter niet financieren. Het was uiteindelijk de Bank of America, die in San Francisco gevestigd was, die het benodigde geld bijeen bracht.
Op 5 januari 1933 werd de bouw gestart, die in totaal 4 jaar zou duren, waarna de brug op 27 mei 1937 werd opgeleverd en geopend voor het publiek. Sinds die tijd is de Golden Gate Bridge uitgegroeid tot hèt symbool van de stad San Francisco en icoon voor de bruggebouwkunst.
Film van de bouw tot nu op muziek van die andere (Johann) Strauss
Most favorite place to die
Behalve dat de brug, waar dagelijks 120.000 auto’s overheen rijden, is uitgeroepen tot een van de ‘Moderne Zeven Wereldwonderen’ is deze ook uitgegroeid tot ’the most favorite place to die’. De brug lijkt een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit te oefenen om mensen met suïcide neigingen. Sinds de opening in 1937 hebben al 1700 mensen een poging tot zelfmoord gepleegd door van de brug te springen. Voor dit morbide doel lijkt deze brug alles in huis te hebben: het heeft een iconisch uitstraling én ‘succes’ is nagenoeg gegarandeerd. Ligt het slagingspercentage van andere zelfmoordpogingen in Amerika op 43 procent, van de springers van de Golden Gate Bridge overleefden slechts 25 personen, wat neerkomt op een slagingspercentage van 98,5 procent.
Vangnetten
Deze cijfers vormden al lange tijd reden voor de overheid om na te denken over een vangnet onder de brug. Zo’n vangnet zou echter wel een prijskaartje hebben van (dacht men toen) tientallen miljoenen. Dit plan stuitte dan ook op massale weerstand van de bevolking van San Francisco die van mening was dat de overheid, en indirect de burger, niet verantwoordelijk was voor mensen met zelfmoorddrang, onder het motto van ‘wie dat wil moet dat zelf weten’.
Toen in het jaar 2013 echter een record aantal van 118 doden werd geteld, werd opnieuw de discussie leven ingeblazen om tot het plaatsen van vangnetten over te gaan. Het duurde uiteindelijk tot 2017 voordat die goedkeuring kwam. En nu, begin 2023 zijn de netten bijna klaar. Een operatie die uiteindelijk 398 miljoen dollar heeft gekost, wat neerkomt op ruim 11x de oorspronkelijk kosten van de bouw van de hele brug (35 miljoen dollar).
Of die netten ook daadwerkelijk het aantal zelfdodingen zal terugbrengen blijft natuurlijk de vraag. Want wie écht niet meer verder wil, vindt dan waarschijnlijk wel een andere plek.
Aardbevingsbestendig
Toch zijn de kosten voor de netten nog relatief laag in vergelijking met andere kosten die gemaakt moeten worden voor het behoud en de veiligheid van de brug. Sinds 1997 is men namelijk al bezig om de brug nog beter bestand te maken tegen aardbevingen. Het is inmiddels 117 jaar geleden dat San Francisco getroffen werd door een allesvernietigende aardbeving met een kracht van rond de 8.0 op de Schaal van Richter. Dat betekent dat een nieuwe vergelijkbare aardbeving op de loer ligt. Om te zorgen dat de brug een dergelijke kracht kan verwerken past men de brug aan, wat een (in 1997 begroot) kostenplaatje met zich meebrengt van maar liefst 660 miljoen dollar.
Kan nog langer
Bij dit soort bedragen rijst wellicht de vraag of je niet beter meteen een geheel nieuwe brug kunt bouwen. Maar dat lijkt toch niet zo te zijn. Misschien een aardige vergelijking: In Japan realiseerde men in 1998 de Akashi-Kaikyo Brug, die met een overspanning van 1990 meter nu de langste hangbrug ter wereld is en aardbevingen kan weerstaan tot een kracht van 8,5 op de Schaal van Richter. De kosten van deze brug bedroegen maar liefst 4,3 miljard dollar. Dat is ongeveer 4x zoveel als de totale bouw- en renovatiekosten plus de kosten van vangnetten van de Golden Gate Bridge.
Dat de Golden Gate Bridge, behalve een juweel voor de efficiëntie van het wegverkeer en de ultieme plaats voor een ‘last farewell’ ook een plek is om op indrukwekkende manier natuur en de drukte van de stad te zien samensmelten laat onderstaande timelapsevideo goed zien.
