Vandaag een ‘nieuwe column van Bart Neeft, buurtsportcoach bij Team Sportservice Kennemerland. Hij richt hij zijn aandacht op het ‘freerunnen’. Letterlijk vertaald ‘vrij rennen’, en dat is precies wat ’t is: op een sportieve en creatieve manier je eigen weg vinden, en daarmee zowel waardering als zelfvertrouwen verwerven.
Freerunnen (Door: Bart Neeft)
‘’Ik zou graag de A-twist willen leren’’ zegt Puk na de buurtsportactiviteit freerunnen, die net bezocht is door 18 kinderen uit de buurt. Puk is 10 jaar oud en komt elke week bij de freerun-activiteit op dinsdag in de gymzaal van de Stijkelstraat.
‘’De A(erial)-Twist kan mijn broer wel al, en dat is zo gaaf! ‘’ benoemt Puk. Hij heeft het freerunnen geleerd van zijn broer Mels, die aantal jaren geleden ook naar het freerunnen kwam tijdens de buurtsportactiviteiten. Puk wacht op zijn vader, want die komt met zijn voetbaltas, om straks gelijk door te gaan naar de voetbaltraining.
Puk blijft lekker in beweging zo! Hij vindt salto’s maken het leukst. Een mooi voorbeeld van een mooie move! ‘’Het is zo leuk om samen met vrienden vette trucs te doen’’ zegt Puk. Hij freerunt in de buurt met vriendjes en ook op school samen met klasgenoten.
Freerunnen
Een aantal weken geleden gaf collega buurtsportcoach Marja Pronk aan dat men steeds vaker ongedwongen sport en dat het freerunnen steeds vaker beoefend wordt. Maar wat is dat ‘freerunnen’ nou eigenlijk? Het freerunnen is letterlijk vertaald ‘vrij rennen’, en dat is ook wat het is. Het is vrij bewegen over obstakels en gebruik maken van alles om je heen om mooie trucs te doen. De grondlegger van het freerunnen is Sebastian Foucan. Foucan heeft een boek geschreven over het vrij bewegen. Freerunnen is een afgeleide van het al langer bestaande Parcours, wat juist snel en effectief van A naar B is. Daarentegen bevat het freerunnen van Foucan meer acrobatische moves, waardoor het heel speels en inventief wordt.
Moeten
Wat ik om mij heen zie, is dat veel kinderen vaak alleen maar ‘moeten’, of dat zo ervaren. Het naar school moeten gaan, naar de sportvereniging of andere club moeten om te trainen/ oefenen. En dat ‘moeten’ dwingt de kinderen in een bepaalde richting en dat biedt weinig speelruimte. Zo ontstaat er een soort druk bij kinderen. Nu is een klein beetje druk om iets te presteren ook helemaal niet erg. Maar om langere tijd het idee te hebben dat alles ‘moet’ geeft een ongezonde druk bij kinderen.
Vertrouwen en waardering
Mooier is het om een ruimte aan te bieden waar kinderen zich kunnen ontwikkelen en ze zo begeleiden om hun eigen weg te kunnen gaan, waar ze vertrouwen en waardering krijgen. Deze waardering is zo ontzettend belangrijk voor het zelfvertrouwen. Waardering van ouders, leraren en trainers heeft veel impact bij kinderen. Ze groeien letterlijk en figuurlijk. ‘’Goed gedaan’’ is heel makkelijk gezegd en geeft de kinderen veel zelfvertrouwen.
Daarbij wil ik nog opmerken dat kinderen heel inventief zijn en dus niet alles doen zoals volwassenen doen. Hierdoor kunnen kinderen dus met hele andere bewegingen, creaties en oplossingen komen.
Ontwikkelen van ‘eigen ik’
Deze inventiviteit bij de kinderen is ook precies wat ik ervaar met het freerunnen. De een doet ongeveer wat ik aangeef qua oefeningen, de ander verzint juist heel iets anders met de aangeboden ruimte. Niets is namelijk fout en het gaat er om dat iedereen plezier heeft in het vrij bewegen in de gymzaal.
Plezier hebben in je dagelijkse leven is daarbij het allerbelangrijkst om te ‘presteren’. En dan is het ‘presteren’ bij kinderen het ontwikkelen van hun eigen ik op vele verschillende vlakken. En die ontwikkeling van de kinderen vind ik ontzettend mooi om te zien en mee te maken. Ik ben trots dat ik daar een kleine bijdrage aan mag leveren als buurtsportcoach!
