Een nieuwe column van milieuactiviste Reva Beek over haar goede voornemens van afgelopen jaar, volgend jaar, en eigenlijk voor ieder willekeurig moment, met als doelstelling: het achterlaten van een verantwoorde ecologische footprint.
Ennnnn daar gaan we weer…
Wat worden de goede voornemens van 2019?
Stoppen met roken is gelukkig niet meer nodig, dat heb ik al achter de rug. Alcohol bannen idem dito. Minder drugs is niet aan de orde. Meer dan een sporadisch jointje of een pilletje op een festival wordt het toch niet. En vaker naar de sportschool of 5 kilo afvallen laat ik aan me voorbij gaan. Dat voornemen houdt bij mij toch nooit langer dan een week stand.
Afgelopen jaar had ik echter een record aantal aan goede voornemens.
Geïnspireerd door het jaar daarvoor, waarin ik besloot dat ik maar eens de rest van mijn leven zonder alcohol moest gaan doorbrengen, of in ieder geval tot aan mijn 75ste, bedacht ik me dat als ik die stap kon zetten, ik ook wel wat andere veranderingen kon gaan toepassen.
Zo ben ik dit jaar overgestapt op een plantaardig dieet, en eet ik voornamelijk voedsel waar geen dierlijke producten in zijn verwerkt.
Net zoals het mij vroeger onmogelijk leek dat er nog plezier te beleven viel in een alcoholvrij bestaan, heb ik ook lang gedacht dat het niet mogelijk was om gelukkig te zijn in een wereld waarin ik geen kaas en eieren kon eten. Maar na het zien van een paar doordringende documentaires (w.o. de documentaire van Cowspiracy van Kip Andersen en Keegan Kuhn uit 2014 over de impact van de veehouderij op het milieu) was er weinig meer voor nodig om de stap te zetten en heb ik er sindsdien geen moment spijt van gehad. Sterker nog, iedere dag ben ik dankbaar en trots dat ik het welzijn van dieren en van de planeet recht aan doe.
Daarnaast ben ik veel bewuster gaan nadenken over mijn koopgedrag, wat ik nou werkelijk echt wil hebben of nodig heb, en wat niet. Kringloop winkels en rommelmarkten vond ik sowieso al veel leuker dan de Bijenkorf en zet jij leuke rommel of een afgedankte plant bij het grofvuil, dan sleep ik die ook gewoon mee naar huis.
Kleding shoppen is nooit mijn hobby geweest, maar wat ik wel koop, koop ik nu het liefst tweedehands, en ik probeer winkels te mijden, waarvan ik weet dat ze weinig belang hechten aan de vaak erbarmelijke omstandigheden waarin de kleding gefabriceerd wordt.
Mocht je dit al radicaal vinden klinken, ik ben nog lang niet klaar hoor.
Zo wil ik eigenlijk ook niet meer vliegen en trek ik thuis alleen de wc door bij alles wat niet vloeibaar is, tenzij we bezoek krijgen..
Ook koop ik geen water meer uit een fles, en ben ik voorstander van statiegeldflessen. Ik ben overgestapt op natuurlijke schoonmaakmiddelen & beautyproducten. Ik stop m’n sokken, gebruik een ouderwetse zakdoek, was mijn haar met een shampoo bar in plaats van uit een fles en ik ben overgestapt naar duurzaam bankieren bij Triodos en naar energieleverancier Vandebron, voor echte groene energie.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar waar het op neer komt is dat ik in het geheel bewuster ben gaan nadenken over de footprint die ik achterlaat, met mijn zoon als grootste inspiratiebron.
Voor dit jaar heb ik in petto dat ik alleen nog maar tweedehands boeken ga aanschaffen of boeken ga lenen bij vrienden en de bieb.
Meer kan ik nu even niet bedenken. Maar het leuke aan goede voornemens is, dat die niet alleen aan het begin van een nieuw jaar geïntroduceerd mogen worden. Dat mag en kan elke minuut van welke dag dan ook.
(Hieronder de complete, Nederlands ondertitelde, documentaire Cowspiracy van Kip Andersen en Keegan Kuhn over de enorme impact van de vee-industrie op klimaatverandering)
