Vanaf vandaag iedere donderdag een column van journalist Mick Boskamp. Als kind uit een artiestengezin en een loopbaan als journalist die een periode beslaat van meer dan 40 jaar heeft hij volop te vertellen, zowel boeiende verhalen uit het verleden als over actuele zaken, waarbij hij ook het innemen van een stelling niet uit de weg gaat.
Bij deze stelt Mick Boskamp zich aan u voor:
Laat ik vooropstellen dat ik het een grote eer vind om vanaf vandaag elke week op deze plek te mogen schrijven. Dat ik er toch lang over nagedacht heb alvorens ‘ja’ te zeggen, lijkt een contradictie, maar je moet natuurlijk ook wel wat te vertellen hebben. En ik weet nog niet of ik genoeg stof heb om elke donderdag met een lezenswaardig stuk te komen. Maar laat ik me eerst even voorstellen.
Ik ben een 62-jarige journalist, woonachtig in deze regio, die – heel toevallig – 62 jaar geleden werd geboren en opgroeide in een artiestengezin. Mijn beide grootvaders, Johan Boskamp en Harry Boda, waren operette-sterren in de jaren dertig en later acteurs aan het toneel en op de televisie. Mijn vader Hans Boskamp speelde eerst in het eerste van Ajax, samen met Rinus Michels, om later bij FC Amsterdam Zwarte Schapen één van de eerste profvoetballers van Nederland te worden. Na een tijdje bij DWS te hebben gespeeld, werd ook hij acteur (en zanger), in blijspelen, films (o.a. In Turks Fruit), musicals en op tv. Misschien dat de wat oudere lezer hem nog kent van zijn rollen als de Griek in Ja Zuster, Nee Zuster en als Lange Pier in Floris met Rutger Hauer.
Samen met mijn lieve, lieve moeder, die zangeres was alvorens ex-vrouw werd en toen de volledige zorg over mij en mijn oudere broer kreeg, zongen ze als eersten het beroemde lied Aan de Amsterdamse grachten, waarmee ze in 2000 op nummer 1 van de top 100 van beste Nederlandstalige liedjes stonden. Mijn ouwe, die in 2011 op 79-jarige leeftijd overleed, heeft ook nog een blauwe maandag als adjunct-directeur bij platenmaatschappij EMI Bovema gewerkt, waar hij in ie periode bevriend raakte met John Lennon en samen met de Beatle de sleep-in van 1969 in het Amsterdamse Hilton Hotel bedacht.
Dan ikzelf. In 1976 werd ik als 20-jarige wijsneus redacteur van de Hitkrant, waar ik vijf jaar gewerkt heb. In die periode heb ik o.a. Michael Jackson toen hij er nog uitzag als Michael Jackson geïnterviewd, heb ik – nog steeds als enige Nederlander – John Travolta ontmoet en gesproken en heb ik een kortstondige relatie gehad met de Prince-protégé Vanity, waarvoor de veel te vroeg overleden ster me later tijdens een interview ernstig toesprak. Hij zei toen tegen me: ‘Ik heb tegen haar gezegd dat ze je moest vergeten.’ Ik vroeg waarom. Zijn antwoord was: ‘Omdat journalisten niet te vertrouwen zijn’. Oh ja, en daarna heb ik nog 21 jaar als redacteur bij Playboy gewerkt.U zult uit het voorgaande begrijpen dat het voor mij best wel zoeken wordt om wekelijks een column te schrijven. Maar ik ga in ieder geval mijn stinkende best doen.
p.s. Voor onderwerpsuggesties sta ik altijd open.
