In de ban van de Ringen (#5): Fabelachtige Spelen voor poedeltrimmers

In deze sportzomer komt NieuwsNL met een serie over bijzondere, bizarre en komische gebeurtenissen, zowel binnen als buiten de sportarena, gedurende de vroege geschiedenis van de Olympische Spelen. Iedere 2 dagen een nieuw verhaal. In deze aflevering gaat 't niet om gouden, zilveren of bronzen medailles maar om de 'poedelprijs'.

Denken we bij Olympische Spelen onmiddellijk aan indrukwekkende, donkergetinte kleerkasten die in 9,5 seconde de 100 meter naar het verleden rennen? Er zijn in het verleden ook sporten geweest met een iets lager machogehalte. Wat te denken van ‘poedeltrimmen’?

Het verhaal is afkomstig van The British Telegraph die, op basis van volgens hen 'goed ingelichte bronnen' meldde dat ‘Poodle clipping’ een officieel onderdeel was bij de Olympische Spelen van 1900 in Parijs. Dit, tot grote ergernis van de Franse grondlegger van de moderne Olympische Spelen Baron Pierre de Coubertin, Deze zou zich hevig hebben verzet tegen deze discipline, maar werd overstemd door zijn IOC collega’s.

Het verhaal vertelt verder hoe ruim 6000 toeschouwers in het Bois de Boulogne elkaar verdrongen om toe te zien hoe de 128 deelnemers zich creatief en voortvarend uitleefden op de viervoetige krullenbollen. Doel van de exercitie was om binnen een tijdsbestek van 2 uur zoveel mogelijk poedels te hebben geschoren, waarbij de fraaiheid van het kapsel een bijkomstigheid was. De gouden medaille werd gewonnen door ene 'Avril Lafoule', een 37-jarige boerin uit de Auvergne, die binnen de tijdslimiet maar liefst 17 poedels vakkundig ontdeed van hun jasje.

In hoeverre hier sprake was van een fabelachtige prestatie of van een fabeltje bleek, toen Emily Kaïn, hoofdredactrice van The Poodle History Project bij de British Telegraph informeerde naar de oorspronkelijke bron van informatie en te horen kreeg dat er sprake was van een 1 aprilgrap. Deze grap is op het internet echter een volstrekt eigen leven gaan leiden. Inmiddels doet het verhaal al bijna 20 jaar de ronde en staat het Poodle-clipping op menig serieuze site vermeld als officiële Olympische sport uit het verleden.

Toch is het niet geheel uitgesloten dat de ‘trimmers’ in de toekomst écht het Olympisch Dorp betreden. Al jarenlang geven zowel de Australische als de Nieuw-Zeelandse schaapscheerders namelijk te kennen in aanmerking te willen komen voor een Olympische erkenning. Het schaapscheren is in deze landen al meer dan 100 jaar zowel een traditie als een sport, die in competitieverband en op zeer grote schaal wordt beoefend.

Zo staat het wereldrecord 'zoveel mogelijk schapen scheren binnen 8 uur' op naam van de Ier Ivan Scott, die in dat tijdsbestek maar liefst 749 schapen 'in de kou zette'. Het record bij de vrouwen staat op naam van de Nieuw-Zeelandse Kerri-Jo Te Huia met 507 schapen. Ook heeft diezelfde Ivan Scott een plaats in het Guinness Book of Records met de snelste tijd waarbinnen ooit één schaap van zijn vacht werd ontdaan: welgeteld 37,9 seconde.

Toch blijft het de vraag of er in de toekomst ooit Olympisch Goud is weggelegd voor de beste schaapscheerders. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat toch een ‘poedelprijs’ waarschijnlijker is.